maandag 7 mei 2012

Pay it forward ;-)

Have you seen this already here and there? And were you wondering what the hell was going on?


So, here’s the deal with this pay-it-forward thing: I will send a surprise gift to the first three commenters on this post – the gift will be a handmade surprise by me and I will send it to you sometime in the next 365 days. All you need to do is the following:
  • Leave me a comment telling me your favorite color (or the colors you absolutely loathe) to help me make you a gift you’ll hopefully love! Please don’t forget to include your email address (if you profile doesn’t link back) so I can get in touch.
  • To complete signing up, you MUST play along too by blogging a similar post and pledging to make a surprise for the fist three (3) people who comment on it.
Want to play along? Comment below, and I’ll send a lovely gift (well, I hope you’ll like it, I’ll be trying to make it lovely for you!) to the first three people who sign on up. Let the fun begin!

dinsdag 17 april 2012

Ode aan mijn man

Nee, dit is geen post die ik vandaag enkel schrijf omdat het zijn verjaardag is. Het is een post die ik schrijf
omdat hij hét is, dé man voor mij. Een man die ik vandaag extra hard in de bloemetjes wil zetten.

Hij is in één woord superformiweldigeindefantakolosachtig! En dat is nog een understatement, geloof mij maar!

'S morgens als ik wakker wordt naast hem, kijk ik naar hem en loopt mijn hart over van geluk.

Hij is er altijd voor mij, ook als het wat minder gaat.

Hij houdt mij vast als ik in paniek raakt.

Hij zegt dat wij altijd samen blijven, ongeacht wat.

Hij weet dat alles goed komt, ook op de momenten dat ik daar heel hard aan twijfel, zoals vorig jaar na mijn ongeluk.(En als het niet helemaal goed was gekomen, was hij toch bij me gebleven).

Hij stond aan mijn zij, toen we nogmaals, weer eens een dokter moesten bezoeken.

Hij is diegene die, als ik dan écht eens wil shoppen, me een budget heeft. En daar ben ik hem heel dankbaar voor. Want ik kan me nog levendig de dagen herinneren dat ik heel mijn maandloon in een week opsoupeerde.

Hij lacht kostelijk met mij als ik van de situatie weer eens een drama maakt. Waardoor ook ik de grappigheid begin in te zien, en het uitproest. Waarna we allebei met de tranen in de ogen elkaar in de armen vallen.

Hij houdt net als ik van een goed etentje en een leuk filmpje. En van zoveel andere leuke dingen.

Hij vindt het hilarisch dat ik soms even gek kan doen als een klein kind.

Hij zegt dat ik mooi ben. Ook al kom ik net uit mijn bed. Ook al had ik net een huilbui. Ook al loop ik met krulspelden en een badmuts door het huis.

Hij houdt van mij. Onvoorwaardelijk. (denk ik toch;-) )

Kortom: het leven met hem is een feest.
En als het geen feest is, als het even minder gaat, dan slaan we er ons wel door. Samen.

En daarom, mijn allerliefste, allerbeste vriendje: ook al wonen we "maar" officieel samen, jij bent dé man voor mij. Mijn man (ook al beweer ik soms het tegendeel). En niemand die daar ooit nog iets aan kan veranderen! Jij bent diegene waarmee ik oud wil worden.

En daarom, en niet omdat hij jarig is en vanaf vandaag "een oude zak" is(voor twee weken een heel jaar ouder dan mij!), verdient hij vanavond een fantastisch feestmaal!!

Hebben jullie ook zo'n fantastische man die jullie graag eens in de bloemetjes zouden zetten?

woensdag 11 april 2012

Nieuw project

Aan het werken aan mijn nieuw projectje: een mad men-inspired birthdaydress.

De stof is felgroen en het inzetstuk wit met groene en felblauwe bloemen. Pics volgen nog;-)

Verder is het bijna tijd om te stoppen met shoppen. Vandaar vrijdag nog een shoppingtripje naar Luik:-D

donderdag 29 maart 2012

Stoppen met shoppen

Ja, je leest het goed. Deze notoire fashionista (aka fashionaddict, een dikke 8 op een schaal van 10 vrees ik) zal een jaar stoppen met shoppen. Of toch proberen. Haar uiterste best doen.



De rules:

-365 dagen stoppen met shoppen vanaf 1 april(van dit te typen krijg ik spontaan koude rillingen maar kom)
- ondergoed, sokken en nylonkousen zijn toegestaan (maar niet overdrijven)
- je mag kledij lenen van vriendinnen
- je mag kledij die je niet draagt swappen
- je mag zelf kledij en accessoires maken (gelukkig maar, want dit is mijn grootste hobby)



Ik denk dat ik eerst en vooral moet beseffen dat ik veel, maar dan ook al veel te veel heb. Ik kan een heel leger vrouwen kleden moest ik dat willen. Maar ik heb ook heel veel kleren in mijn kast die ik nooit (of bijna nooit) draag of die me ook niet meer echt passen. Volgens mijn omgeving draag ik zelfs meestal hetgene dat pas gewassen werd. Erg dus.



Ik moet ook eens leren dat kleren in meer dan 1 combinatie gedragen worden. Ja, ik beken: ik ben iemand die bijvoorbeeld een t-shirt koopt dat altijd met die ene broek en ene ketting wordt gedragen. Shame on me!



Mijn voornemen is dan ook niet alleen om te stoppen met shoppen maar ook om te leren combineren met minder. En dat betekent ook: opruimen die handel! Alles wat me niet meer past of die ik nooit draag, gaat ongenadig de deur uit. Ik beloof het!



Wat deze sloddervos hoopt te bereiken met dit utopisch doel?
- meer tijd: kun je nooit maar dan ook nooit genoeg hebben!
- meer ruimte: zodat mijn vriend toch ook een deel van de dressing krijgt. want ik moet eerlijk bekennen dat ik mij in ons nieuw huis 3/4de van de ruimte toegeigend heb + ook nog de kast in de logeerkamer
- meer rust: geen stress meer over "wat moet ik nu weer aan", "ik vind dat ene tshirtje niet meer" (de oplossing tot nu toe: koop gewoon een nieuw), geen stress meer over "dat we weer niet kunnen sparen", geen stress meer over "ik vind de perfecte schoentjes niet bij deze outfit" en bijgevolg meer rust. Rust in huis én rust in mijn hoofd.
- meer geld: om te sparen, om te genieten, voor ons huisje
- minder schuldgevoel: schuldgevoel van "heb ik dat nu weer gekocht", "ik ga nu gewoon in de min omdat ik die éne paar schoenen wil". Maar ook schuldgevoel van "nee liefje, dat is helemaal niet nieuw (ahum)". Want meestal kom ik de winkel nog niet uit of het beest spijt/schuldgevoel bespringt me al. Ik had zoveel nuttigers kunnen doen met dat geld. En het doet nog des te meer zeer als mijn vriend dan zegt van "aan wat heb je nu weer 100 euro uitgegeven?". Dan besef ik opeens van "shit, was dat al weer 100 euro?".

Dringend tijd voor verandering dus! Laten we hopen dat het lukt. Maar gelukkig ben ik niet alleen: volgens Het Nieuwsblad hebben al maar liefst 1000 vrouwen ingetekend op deze challenge. Oef, ik voel me toch al een beetje gesteund.



Ik moet direct ook al iets opbiechten: officieel lopen de regels vanaf 1 april maar ik ga al een klein beetje (heel veel) zeuren om te beginnen. Mijn officiële stopshopjaar (mét bijhorende opdrachten) begint op 15 april. Ja, ik weet het, dat is niet zo heel correct van mij maar ik heb daar een aantal goede redenen voor. Ik werk namelijk tot 15 april in een kledingwinkel en ik weet dat aangezien ik nu nog personeelskorting heb, ik nog dingen ga kopen. En ik ben ook nog afgesproken met een van mijn beste vriendinnen voor een shopnamiddagje op 13 april. Dus ben ik liever eerlijk met mezelf (en met anderen) dan dat ik al onmiddelijk op de biechtstoel mag...



Zijn er nog die net zoals ik deze uitdaging aangegaan zijn? Krijg je er ook spontaan de shivers van? Of zien jullie het volledig zitten? Laat het me weten, dan kunnen we elkaar misschien steunen!
Een kort woordje over mij:
Ik woon met mijn vriend in ons eigen sprookje, in een huisje aan de rand van de stad.

Ik beschouw mezelf als een creatief monstertje, oftewel een "frutselmie" aka "prutser". You name it, I tried it. Breien, naaien, scrapbooken, gedichten schrijven, van alles wat. En ik doe het allemaal even graag.

En dat terwijl ik in het dagelijks leven niet echt een creatieve job heb...

Via deze blog wil ik jullie op de hoogte houden van mijn creatieve "frutseltjes". Aarzel niet om te reageren als je tips hebt hoe het beter kan ;-)